چهارفصل، شاهد

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود
ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است

دوازدهم آبانماه 93 مصادف با دومین سالگرد عروج عالم وارسته و فقیه مجاهد حضرت آیت الله العظمی سید کرامت الله ملک حسینی (ره) بود که به دلیل همزمانی با ایام تاسوعا و عاشورای حسینی و حادثه جانسوز کربلا، آنگونه که انتظار می رفت بنا به خواست بیت مکرم و به خصوص خلف صالح ایشان حضرت آیت الله سید شرف الدین ملک حسینی، مراسمی به این مناسبت در استان برگزار نشد و عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین در تجمعات، محافل و مجالس به ذکر نام و یاد و خاطره آن پیر سفر کرده بسنده کردند.

آن فقید سعید که خود محب اهل بیت و ذوب در ولایت آل علی(ع) بود، زمانی که با تمام وجود و از عمق جان نام امیرالمومنین امام عالم بر زبانش جاری می شد، اینگار خود را در محضر مولا علی حس می کرد.

یکی از شاگردان آن بزرگوار در خصوص عشق آن عالم ربانی به امام علی(ع) نقل می کند: در دورانی که مسیر یاسوج، اردکان به شیراز جاده ای نداشت، حضرت آیت الله در مواقعی از سال برای تبلیغ دین و با خواست و اصرار دوستداران، با اسب از اردکان به منطقه وارد می شد.

در یکی از این سفرها شب به منزل یکی از ریش سفیدان عشایر منطقه تنگ سرخ بویراحمد می آید.

لحظه ورود همزمان با وقت فریضه نماز مغرب بود. آقا مشغول وضو می شود و صاحب خانه ذوق زده از حضور ایشان، می گوید: آقا امسال تصمیم دارم از شما شکایت کنم. آقا در حالی که وضو می گرفت با خنده فرمود: حاجی من که این تشکیلات (نظام شاهنشاهی) را قبول ندارم که می خواهی به آنها شکایت کنی. حاجی گفت: آقا من که به آنها شکایت نمی کنم.

آقا فرمود: پس به کی شکایت می کنی؟ حاجی گفت: به امیرالمومنین. ناگهان آقا وضو را رها کرد و سراسیمه بلند شد و با تغییر حالت و چهره ای که در او پدید آمده بود، با هر دو دست حاجی را مورد اشاره و خطاب قرار می دهد که چه خلافی از من سرزده که می خواهی به امیرالمومنین شکایت کنی؟ حاجی که حالت غیرعادی آقا را می بیند با دستپاچگی زبانش به لکنت می افتد و به سختی می گوید: آقا به امیرالمومنین قصد شوخی داشتم. امسال دیر تشریف آوردید خواستم گلایه ای کرده باشم.

موارد دیگری از مراتب اخلاص و درجه یقین حضرت آیت الله به مولا علی(ع) در مجالس ذکر می شود که بیان آنها در این مقال نمی گنجد.

اما حضرت آیت الله ملک حسینی چه ویژگیهایی داشت که محبوب قلوب شد؟ پاره ای از خصوصیات ایشان را از نظر اینجانب که از دوران کودکیم در دهه چهل تا تاریخ وفات ایشان را درک کرده ام، شاید بتوان در چند بند خلاصه کرد.

1 – با سواد بود و به اندوخته های علمی خود اعتقاد و اطمینانی کامل داشت که البته این خصوصیت در بروز سایر ویژگیها موثر بود.

2 – به دلیل فوق در بین آراء فقهی خود مستقل بود و مصلحت اندیشی نمی کرد.

3 – صریح و با صلابت و سرسخت در بیان اعتقادات دینی بود. شجاع بود و با ترس آشنایی نداشت جز ترس از خدا و این خصلتی بود که مردم عشایر به آن عشق می ورزیدند.

4 – جریانهای فکری و سیاسی در دوران مختلف هیچ گونه تغییری در نظریات فقهی ایشان ایجاد نکرد.

5 – وزن و فهم علمی بسیاری از کسانی را که در نظام اسلامی مسئولیتهایی را بر عهده داشتند و اغلب از هم دوره ای های ایشان بودند را خوب می دانست و لذا هم ظاهر جریانات را می دید و هم از بضاعت و پشتوانه علمی آنها آگاهی داشت.

6 – همدوره ای ها و کسانی که او را می شناختند در مجالس و محافل رسمی، سیاسی و مذهبی هم نقش آیت الله را در خرداد 42 خوب می دانستند و هم به مراتب علمی اش آگاهی داشتند و در مناسبتهایی به این توانایی ها اقرار می کردند.

7 – اهل کینه و دشمنی نبود و کدورت در دل او جایگاهی نداشت بلکه با مناعت طبع و بزرگواری از خصومتهای شخصی می گذشت.

8 – مردم منطقه را خوب می شناخت و با منش و اخلاق تیره ها و طوایف مختلف آگاه بود. در منازعات و مناقشات ایلی و طایفه ای گره گشا بود و بزرگان و ریش سفیدان و آحاد مردم به رای و تصمیم او احترام می گذاشتند.

9 – نقش منحصر به فرد او در برهه های سرنوشت ساز تاریخی دهه چهل نهضت جنوب ایران و دهه پنجاه و پیروزی انقلاب اسلامی در استانهای فارس و کهگیلویه و بویراحمد بسیار برجسته و تعیین کننده بود.

اکنون در دومین سالگرد درگذشت آن فقید سعید وپس از گذشت36 سال از انقلاب اسلامی ایران، روز به روز پرده ها کنار می رود و حقایق آشکار و سره از ناسره مشخص می شود. اگر قیاسی بکنیم، وجدانهای بیدار و خداترس گواهی می دهند براینکه حضرت آیت الله ملک حسینی(ره) چه انسان بزرگ و شخصیت وارسته ای بوده و جایگاه علمی ، اجتماعی و سیاسی ایشان ذره ای در سلامت نفسش تاثیر نگذاشت و درزندگی دنیوی خود به اعتقادات معنوی سخت پایبند بود.

و این قیاس نه در مقایسه با وضعیت فعلی بعضی از جوانان به اصطلاح انقلابی ولی در واقع تحت تاثیر القائات کمونیستی در روزهای آغاز انقلاب است که امروز به جهت سوء استفاده از مقام و موقعیتهای بدست آمده، بر خلاف شعارهای دوران جوانی در سرمایه های بادآورده غوطه می خورند که این قیاسی نامعقول است، بلکه در مقایسه با کسانی که به لحاظ موقعیت علمی و سیاسی در کشور هم ردیف آیت الله بوده اند ولی در طول زمان اسیر امیال نامشروع و زیاده خواهی های آقازاده ها و اطرافیان گشته اند، معنا پیدا می کند و جایگاه و قدر و منزلت او را آشکارتر می سازد.

سلام بر او روزی که زاده شد و روزی که دعوت حق را لبیک گفت و روزی که برانگیخته خواهد شد.

والسلام

برای شادی روح مطهر ایشان صلوات

منبع:عصردنا

انتهای پیام/گ