چهارفصل، علی رفعتی در یاداشتی که برای این پایگاه خبری تحلیلی ارسال کرد نوشت: ابتدای درد و دل خود را با صحبت یکی از مقامات و نمایندگان ارشد دولت در استان شروع می کنم، ایشان،آقای ف.م گفتند، با بیان اینکه عملکرد تشکل دانشجویی متفاوت از عملکرد احزاب است، گفت: احزاب به دنبال قدرت هستند، با دولتها شکل گرفته و محو می شوند اما تشکل دانشجویی به دنبال قدرت نیست.

متآسفانه چند مدتی است که شاهد همین نوع رفتار از سمت مسوولین هستیم، استانی که به چهار فصلی معروف است تازگی به چهار راه سیاسی تبدیل شده و عده ای معلوم الحال البته به تعبیر آقای ف.م، به دنبال دست فروشی بر سر این چهار راه هستند تا بلکه بتوانند از این کاسبی چیزی هم عاید آنان شود.

جاده هایی در حال تآسیس وجود دارد، جاده ها لغزنده و بسیار خطرناک است و هر لحظه امکان سقوط و خارج شدن از جاده که موجب سرنگونی می شود و دشمن هم در حال ایجاد دست اندازهایی در این جاده های سیاسی هستند و اندک مسوولیین بی بصیرت کشور به دنبال هر چه سریعتر تمام کردن مسیر هستند، اما مسوولین استانی که معلوم نیست به دنبال چه هستند و البته بعضی ها هم که به دنبال قدرت هستند، استان را به مکانی برای حیات خلوت آقایونی کرده اند که دیگر نه در پایتخت و نه در بین مردم هیچ جایگاه اجتماعی ندارند کرده اند.امید وارم تعجیل این آقایون برای واعتصموا به حبل القدرت باعث حبطت اعمالهم نشود.

طمع به قدرت و وابستگی های سیاسی در این مدت تا جایی پیش رفته است که با حضور افرادی مانند آقایان منتجب نیا و مرعشی و... که حتی به بعضی این افراد اجازه حضور و سخنرانی در داخل استان و استان های دیگر داده نشده، با زیر سوال بردن بعضی ارزش ها و همین طور افراد ارزشی به دنبال اغناء خود بوده اند و جای سوال دارد که چرا مسوولین اجازه حضور این افراد را میدهند؟ آیا هدفی از این کار دارند؟ آیا این مسوولیت ها و تثبیت کردن این پست ها به هر قیمتی، ارزش دارد؟ ولی هیچ وقت برای توبه دیر نیست، آیا بهتر نیست با توجه به وضعیت بهداشت و درمان استان، به جای اینکه پول ها را صرف رفت و آمد یک عده ای که چیزی جز نقش بازیگر های سناریو های دشمن را ندارند، صرف کمکی به بهداشت و درمان این استان بشود.

جالب است که عده ای ادعای آزادی بیان می کنند، ولی کاش اول تفکری در کلام خود می کردند و بعد به زبان می آوردند، چرا که آزادی بیان، بیان برخواسته از یک پشتوانه فکری است، نه آزادی هر چه دل تنگت میخواهد بگو.

البته حضور این مسوولین در طول تاریخ کم نبوده ست چرا که افرادی مانند شریح قاضی با توجه به بی بصیرتی و طمع به قدرت موجب بالا رفتن سر حسین بن علی(ع) ها در طول تاریخ شده اند. البته عده ای از مسوولین هم چنان در خواب زمستانی رفته اند که وقتی بیدار می شوند تازه میگویند، مگر علی (ع) هم نماز می خواند، که او را در محراب ضربه زدند.

انتهای پیام/گ