به گزارش پایگاه خبری تحلیلی چهارفصل، محسن جبار نژاد در رابطه با ماجرای آمدن جوانی به میدان مسابقه فوتبال تیم های استقلال- ذوب آهن ومتوقف شدن بازی برا یدقایقی در یادداشتی نوشت:

پای تلویزیون نشسته بودم و داشتم اخبار گوش می دادم؛ گزارشی ورزشی پخش شد  که توجهم را به خودش جلب کرد. ماجرا ظاهراً مربوط به یک جوان تماشاچی بود  که در بازی رفت استقلال- ذوب آهن بدون هماهنگی وارد زمین شده بود و حالا  که بازی برگشت در حال برگزاری بود همان جوان که آرزوی پیوستن به تیم استقلال را داشت، مجددا وارد زمین شده و برروی پیراهنش نوشته بود" من همانم، پس چی شد؟ "
 

وقتی خبرنگار از انگیزه این جوان که ظاهراً ساکن یکی از روستاهای استان  خودمان هم بوده سوال کرد، آن جوان در پاسخ گفت که عاشق فوتبال است و  بارها این حرفش را به گوش مسئولین رسانده اما گوش کسی بدهکار نبوده و بعد هم یک ادعا داشت و آن اینکه اگر تیم ملی، چند  بازیکن مثل من داشت، مشکلاتش حل می شد.  

درباره حرکت این جوان روستایی عاشق فوتبال و هم چنین ادعایی که داشت، چند  نکته وجود دارد:

1-  حرکت این جوان و ورود نابهنگام او به میدان فوتبال و برهم زدن یک بازی حساس ملی، گر چه ظاهراً خنده دارد اما اگر کمی دقت شود، باطن این حرکت، تلخ و گزنده است.

حرکت این جوان را می توان نوعی اعتراض اجتماعی به ساختار غلطی دانست که در فوتبال ایران شکل گرفته است و شاید این جوان محروم روستایی که هیچ حامی و اسپانسری هم نداشت می خواست بگوید که جای امثال من که دوستدار فوتبال هستم و استعدادش را هم دارم اما پارتی ندارم، در فوتبال این کشور کجاست؟

متأسفانه آنقدر شبکه های دلالی و رانت های اقتصادی در فوتبال ما زیاد شده که جایی برای جوانان با استعداد و کم بضاعت نمانده است. شاید یکی دوسال پیش بود مستندی از تلویزیون پخش شد و در آن وقتی خبرنگار از یکی از بازیکنانی که برای تیم ملی انتخاب شده بودند پرسید نحوه انتخاب شما چطور بود، آن بازیکن در جواب گفت کسانی که قرار بود  کار گزینش فنی من را انجام دهند، سؤالشان این بود که چقدر پول داری و ماشین پدرت چیه؟!!و تنها چیزی که در مورد آن سؤال نشد ،استعداد فوتبالی و توانمندی های فنی من بود!!!  

متأسفانه همین مسأله به خوبی نشان می دهد که رانت های کثیفی در حوزه  فوتبال کشورما وجود دارد که عرصه را برای جوانان محروم و با استعداد این   رشته تنگ کرده که انتظار می رود مسئولان مربوطه هر چه زودتر نسبت به رفع  این معضل، اقدام اساسی انجام دهند.

2- ادعای آن جوان روستایی مبنی بر اینکه اگرچند نفر مثل او در تیم ملی وجود داشته باشند دیگر مشکلی پیش نخواهد آمد شایددر وهله اول مضحک وخنده دار باشد اما با کمی تأمل می توان بر این ادعای بزرگ صحه هم گذاشت.

از کجا معلوم که اگر  همین جوان و امثال او که در شهرها و روستاهای دور افتاده کم هم نیستند، مورد حمایت قرار بگیرند و این مرزهای خودساخته ی تهرانی و شهرستانی و... برداشته شود همین ها بزرگترین افتخارات را برای این کشور نیافرینند و فوتبال ما را هم مانند وزنه برداری، کشتی، والیبال و... بر بام جهان ننشانند؟ تازه فوتبال فقط یکی از این عرصه هاست و هزاران عرصه دیگر که اگر به این جوانان محروم اعتماد شود و مورد حمایت قرار بگیرند، یکی یکی فتح خواهند شد.

انتهای پیام/م.ن