به گزارش چهارفصل در دوران سلسلههای مختلف پادشاهی در ایران بهاستثنای پهلوی مرزهای کشور جز از طریق جنگ تغییر نیافته است، اما جدا شدن بخشهایی از قلمروی این دیار در دوران پهلوی متأسفانه بدون هیچگونه درگیری تجزیه شده و از آن تأسفبارتر اینکه درباریان و بهطور کلی طبقه حاکمه در این ضربه زدنها به تمامیت کشور و تحقیر احساسات ملی سهیم نیز بودهاند.
ایران در دورههای تاریخی مختلف بخشهایی از سرزمین خود را در جنگها، توافقات با قدرتهای منطقه یا جهان از دست داده و این امر تنها با پیروزی انقلاب اسلامی برای همیشه متوقف شد.
در سالهای اخیر مشاهده میشود که به خاطر روابط نزدیک بین ایران، چین و روسیه، پهلوی دوستان و سلطنتطلبان با به راه انداختن کارزارهای رسانهای، جمهوری اسلامی را متهم به دادن امتیاز سرزمینی به این دو قدرت میکنند! اما از یاد بردهاند که در دوره پدر و پسر خاندان پهلوی جنایت هولناکی علیه عزت و غرور و سرزمین ملی ایرانیان روی داد که هنوز داغ آن تازه است.
خاک و مرز برای مردم ایران مقدس است و با روی کار آمدن جمهوری اسلامی این خاک با عقیده قوی و راسخ تشیع و اسلام نیز بیشتر عجین شده و هویت اسلامی- ایرانی جای هویت ملیگرایی صرف را گرفته است. خاکی که ملجا مستضعفان و آزادیخواهان جهان و آخرین سنگر دفاع از عدالت و معنویت بشری در کره خاکی تا ظهور مهدی (عج) محسوب میشود.
به هر روی پهلویها نیز به مانند دیگر سلسلههای بیلیاقت و سرسپرده، برای حفظ قدرت و نشستن بر صندلی حکومت بخشهایی از کشور را به باد دادند.
کامران غضنفری مورخ و نویسنده کتاب راز قطعنامه در گفتگو با چهارفصل در خصوص خیانت های پهلوی در ایران به موضوع راه آهن شمال به جنوب اشاره کرد و گفت: همان زمان که این مساله مطرح می شود مالیات به قند و شکر و چای و ... بستند تا هزینه راه آهن را تامین کنند، همان موقع برخی نمایندگان مطرح میکنند که اگر قرار است را آهن برای منافع مردم و ملت کشیده شود به لحاظ اقتصادی و عقلانی بهتر است که در مسیر شرق به غرب و در مسیر تجاری با کشورهای همسایه باشد.
وی افزود: این راه آهن که از جنوب به شمال کشیده شد فقط برای اهداف استعماری انگلیس بود، انگلیسیها با نوکر و دست نشانده خودشان که رضاخان بود این خط آهن را با هزینه ملت ایران کشیدند برای این که بتوانند نیروها و تجهیزات خودشان را از جنوب به کنار مرز شوروی سابق بکشاند تا بتوانند نیرو و سلاح به آن نقطه برسانند.
غضنفری در ادامه بیان کرد: در ماجرای واگذاری سرزمین ها شاهد بودیم هم دولت رضاخان که دست نشانده انگلیس بود و هم آتاتورک در ترکیه عامل انگلیسی ها بودند و با کمک انگلیسی ها در ترکیه بر سر کار آمد؛ این دوتا نوکر انگلیس بودند بخشی از شمال منطقه آذربایجان ما را با اهداف استعماری بلندمدت خودشان جدا کردند و تحویل ترکیه دادند منطقه ای که به ظاهر می گفتند اهمیتی ندارد و مهم نیست را رضاخان به ترکیه هدیه کرد در صورتی که بعدها مشخص شد با چه هدف استعماری این کار را کردند، برای این بود که مرزهای ترکیه به مرزهای جمهوری آذربایجان که جزو شوروی سابق بود بچسبد و بعدها بتوانند از این طریق اهداف استعماری خودشان را پیش ببرند.
وی تصریح کرد: رضاخان همانند اینکه ملک شخصی خودش باشد و آن را دو دستی بخشید و بخشی از کشور را جدا کرد؛ همانطور که در دوره قاجار عهدنامه های ننگین ترکمانچای و گلستان بسته شد و بخشهای زیادی از شمال ایران جدا شد و به روس ها تحویل داده شد، در دوره رضاخان هم بخشی از آن منطقه را خودش به دولت ترکیه بخشید به نظر میرسد این کار با خط های انگلیسی ها صورت گرفته باشد.
غضنفری ادامه داد: یکی دیگر از خیانت های رضاخان این است که منطقه نسبتا وسیعی از شرق ایران که سرچشمه رود هیرمند است و از آن طریق منابع آبی به طرف استانهای دیگر ایران سرازیر بودند را به دولت افغانستان می بخشد و سرچشمه های این رود را از ایران جدا می کند و سلطه ایران بر این منطقه قطع میشود و اکنون میبینیم که چند دهه است ما محتاج این هستیم دولت افغانستان این آب را باز کند حالا چند روز قبل ادعا کردند دریچه سد را باز کردند که مقداری آب بیاید و حق آب ایران را بدهند در صورتی که کل منطقه برای ایران بود و با خیانت رضاخان این منطقه از ایران جدا شد آن هم به نظر میآید با خط دهی و نقشه انگلیسیها انجام شد.
این کارشناس مسائل تاریخی در ادامه به ماجرای جداشدن یکی دیگر از نقاط استراتژیک از خاک ایران اشاره کرد و گفت: جدا شدن بحرین یکی دیگر از خیانت هایی بود که در زمان محمدرضا پهلوی و نخست وزیری هویدا اتفاق افتاد.
وی افزود: با نقشه انگلیسیها و با ظاهر سازی، رفراندوم برگزار کردند و از مردم بحرین سوال کردند که آیا می خواهید با ایران باشید یا مستقل؛ البته با نقشه ای که از قبل کشیده بودند جمعیت اعراب را از جاهای دیگر آوردند آنها را به اکثریت رسانده بودند و مقدمات این کار را انجام دادند و بحرین را هم از ایران جدا کردند؛ وقتی برخی به دولت وقت اعتراض میکنند که چرا این کار را کردید در کمال وقاحت و گستاخی جواب میدهند " دختر خودمان بود شوهرش دادیم " و با این خیانتی که کردند بخش قابل توجه و مهمی از کشور را از پیکره ایران جدا کردند در صورتی که بحرین جزو ایران می ماند امروز در خلیج فارس سلطه جمهوری اسلامی در بخش قابل توجهی از خلیجفارس حاکم بود و کلیه ترددهایی که صورت میگرفت بایست با نظارت و اجازه ما می باشد اما با این خیانت قلمرو ایران را تا حد زیادی در خلیج فارس کاهش دادند.
اروند رود که در زمان میرزا تقی خان، خط منصّف (به تعبیر امروز خط القعر) مرز قرار داده شده بود، در زمان رضاشاه، کل آن براساس پیمان سعدآباد به عراق واگذار شد. در هر سه کشور وابستگی به انگلیس وجود داشت. در ترکیه، مصطفی کمال پاشا و در افغانستان، امان الله خان و در عراق، فیصل همین وابستگی را داشت و هر سه، یک سیاست را اجرا می کردند.
انتهای پیام/
نظرات کاربران