روزنامه اعتماد در گفتگویی با تقی آزادارمکی نوشت:

به نظر می‌رسد در دهه اول پس از انقلاب، تقابل مداحان و روشنفکران دینی منتفی شد و مداحان متوجه جنگ ایران و عراق و مسائلی دیگر شدند.

بله، ولی در آن دهه حتی صدای روشنفکری دینی هم کمتر به گوش می‌رسید. روشنفکری دینی، از شروع جنگ تا اوایل دهه 70، صدای بلندی نداشت. طرفداران شریعتی و بازرگان در حوزه‌های محدودی عمل می‌کردند و اثرگذار بودند. سروش هم از آغاز دهه 70 برجسته شد. در آن دوران مداحان ما معطوف به جنگ شدند. آهنگران ظهور کرد که کارش مداحی در جبهه‌ها بود و سبک و سیاق جدیدی را در مداحی ابداع کرد که اثر آن همچنان باقی است. او در همان دهه و اندکی بعدتر، به تدریج بدل‌های زیادی هم در جامعه مداحان ایران پیدا کرد.

این روزنامه به دنبال دسته بندی مداحان سوالی را نیز مطرح کرده است که در زیر آمده است:

مداحان در ایران اکثرا متمایل به جریان راست‌رادیکالند یا اینکه پیوند برخی چهره‌های شاخص آنها با این جریان سیاسی، این تصور غالب را به وجود آورده که مداحان متعلق به راست رادیکالند؟

مداحی در ایران امروز، به دو جریان سازمان یافته و غیرسازمان‌یافته تقسیم می‌شود. جریان دوم، بخش سنتی مداحی است که به بازی‌های سیاسی تن نمی‌دهد. در ماه محرم مداحی خودش را می‌کند و بعد هم می‌رود دنبال کسب و کار خودش. خیلی از این مداحان سنتی، کاسب یا کارمند هستند. این جریان، ادامه‌دهنده جریان مداحی سنتی قبل از انقلاب و دهه اول انقلاب است. اما جریان مدرن مداحی، اساسا کار اصلی‌اش مداحی است. این جریان، رادیکال و تولیدکننده رادیکالیسم فرهنگی و دینی است. تشکل و سازماندهی گسترده مداحان هم برای تقویت همین جریان است. جالب اینکه، تشکل و سازماندهی این جریان منجر به اعتدال آنها نمی‌شود بلکه رادیکال‌شدن آنها را در پی دارد. در جامعه‌شناسی این بحث مطرح است که بروکراتیزاسیون زمینه‌ساز دموکراتیزاسیون می‌شود. یعنی بروکراتیزه‌شدن جریان افراطی، به پرهیز آنها از تندروی می‌انجامد. اما قصه مداحان مدرن فرق می‌کند. آنها اگرچه سازماندهی پیچیده‌یی دارند اما به معنای واقعی کلمه، بروکراتیزه نشده‌اند. عقلانیت یک سیستم بروکراتیک در سازماندهی آنها دیده نمی‌شود. سازماندهی آنها در ساحتی ایدئولوژیک صورت گرفته است. سلسله‌مراتب در این سازماندهی، سلسله‌مراتب واقعی نیست. سلسله‌مراتب واقعی مبتنی بر تخصص است اما سازماندهی مداحان مدرن، مرید و مرادی است. اقطابی وجود دارند و دیگران پیرو آنها. این‌جا بیشتر شبکه‌یی عرضی مبتنی بر مریدان و پیروان وجود دارد نه یک سلسله‌مراتب طولی مبتنی بر تخصص و تقسیم کار حرفه‌یی.

روزنامه قانون نیز در یادداشتی با توجه به صرف نظر شاکی تیراندازی مداح معروف به بازسازی این واقعه پرداخته است و عمل مداح معروف را محکوم کرده و گفته است که ممکن است این عمل جنبه عمومی پیدا کند.

این روزنامه نوشت: چنین عملی بر اساس ماده 279 قانون مجازات اسلامی مصوب سال1392، موجب تحقق جرم بسیار سنگین محاربه می‌شود که قانونگذار مجازات سختی برای آن در نظر گرفته است و باید گفت این جرم دارای جنبه خصوصی نیست پس نه نیازی به شکایت شاکی خصوصی دارد و نه گذشت شاکی خصوصی تاثیری در وضعیت متهم پیدا خواهد کرد. در ماده 279 آمده است (محاربه عبارت است از کشیدن سلاح به قصد جان، مال، ناموس مردم یا ارعاب آنهاست، به نحوی که موجب ناامنی در محیط شود. هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد، ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود، محارب محسوب نمی‌شود).

پروژه مداح ستیزی مدتی است که به طور مشترک در دستور کار رسانه های ضد نظام از خارج از کشور و روزنامه های اصلاح‌طلب و وابسته به دولت از داخل کشور قرار گرفته است.

چندی پیش نیز شبکه تلویزیونی ضد انقلاب رها در کلیپی مداحان را به دو دسته دولتی و غیر دولتی تقسیم کرده بود.

انتهای پیام/گ